ბუშტები ჩემში...

   სევდიან განწყობას უხდება ღიმილი, ღიმილი ბევრი...

   ურითმო რითმები ქრებიან და ჩნდებიან ისევ...

   ფეხშიშველი მივუყვები ბუშტებით ანთებულ ზეცას და ვფხიზლდები თითქოს... იმ ღამეული კოშმარიდან, რომელსაც თქვენ ყოველდღე ხედავთ...  კარგია ახლა, კარგია შორს... არაფრის მეშინია, თითქოს...  

   სურვილებჩათქმული ბუშტის გახეთქვისას გული მწყდება ხოლმე რაღაცნაირად... 

უბრალო ამოძახილი კანარიოსეული სიღრმიდან.