მეღიმილება... სიცოცხლისფერი ნიავი ატოკებს ოქროსფერ დალალებს... მერე რა რომ, მოკლედ გაქვს თმა... თვალები ნელ-ნელა ფერებს ეჩვევა და იმდენად აღარ მტკივა შავ-თეთრის შემდეგ... ცხვირზე მეხება ცივი ტუჩები და მეღიღინება... მინდვრისფერი სურნელი აღწევს გულის კიდემდე... ჩვენ ვისხამთ ფრთებს...
ადამიანის თვალების სიღრმე მაოგნებს ხოლმე ხშირად... და ჰარმონიულად ვერევი ამღვრეულ სიხარულში...
3 comments:
მე რომ ორკვირიანი მემართება შენც ეგ გჭირს? :შ
ჰო, გიო, მგონი... :)))
:S
Post a Comment