ვინ თქვა მზეს და მთვარეს ერთმანეთი არ უნახავთო?!
დღეს ნაყოფიერი დღე იყო... თითქმის ყველაფერი მოვასწარი, რაც გეგმებში მქონდა... მთავარია ასე გავაგრძელო ახლა, ნელ-ნელა ვსწავლობ თოკზე სიარულს... ქარი არ უბერავს, წონასწორობასაც ვინარჩუნებ... არადა, როგორ მიჭირს ხოლმე...
რაღაცა წერის ხასიათზე ვარ, მაგრამ არ გამომდის...
ანუ არ ხარო - ერთი მეტყოდა ახლა... :)))))
შეიძლება...
ეს პოსტი, ალბათ, შინაგანი რეფლექსი იყო იმის, რომ ბლოგი არ მიმიტოვებია...
2 comments:
ეს წონასწორობაც არ ვარგა ხანდახან :შ
იცი რას მივხვდი?
თავიდან ბლოგს ვაწარმოებდი ჩემთვის და მერე მკითხველისთვის. გადაწყვეტილი მქონდა დღეში ერთი პოსტი მინიმუმ. მაგრამ მალე დავიღალე და ბლოგზე წერა მოვალეობასავით მექცა. შესაბამისად, შედეგიც, იკლო მკითხველმა, რამდენადაც იკლო ხარისხმა. და ახლა ვაპირებ, როცა მომეპრიანება მარტო მაშინ დავწერო.
ბავშვობაშიც ეგრე იყო. ყველაზე სასიამოვნო წასაკითხი ჩემი ის დღიური იყო, რომელიც ისეთი ცანაწერებისგან შედგებოდა, რომელიც მართლა გულიდან მოდიოდა.
ხოდა, დაიკიდე ყველაფერი და ყველა და როცა გაგიხარდება და რაც გაგიხარდება, ის დაპოსტე.
პ.ს. მზე და მთვარე ხშირად არიან ერთად, ჩვენ ვერ ვხედავთ თორე... :)
Post a Comment