• RSS

Friday, July 9, 2010

ეფემერა პაუზის ნაცვლად

  

   მეღიმილება... სიცოცხლისფერი ნიავი ატოკებს ოქროსფერ დალალებს... მერე რა რომ, მოკლედ გაქვს თმა... თვალები ნელ-ნელა ფერებს ეჩვევა და იმდენად აღარ მტკივა შავ-თეთრის შემდეგ... ცხვირზე მეხება ცივი ტუჩები და მეღიღინება... მინდვრისფერი სურნელი აღწევს გულის კიდემდე... ჩვენ ვისხამთ ფრთებს... 

   ადამიანის თვალების სიღრმე მაოგნებს ხოლმე ხშირად... და ჰარმონიულად ვერევი ამღვრეულ სიხარულში...

3 comments:

clown said...

მე რომ ორკვირიანი მემართება შენც ეგ გჭირს? :შ

Unknown said...

ჰო, გიო, მგონი... :)))

clown said...

:S